เที่ยวแม่กลางหลวง ดอยอินทนนท์

     เคยมีอาการแบบนี้มั้ย เวลาไปเที่ยวที่ไหนซักแห่งแล้วรู้สึกคุ้นเคยเหมือนเราเป็นส่วนหนึ่งของที่แห่งนั้นและอุ่นใจทุกครั้งที่ได้มา ฉันเชื่อว่ามีสถานที่ไม่มากที่สามารถทำให้เรารู้ได้สึกแบบนี้  สำหรับฉันมีอยู่ที่หนึ่งคุ้นเคยและไปบ่อยมาก ที่แห่งนี้เห็นพัฒนาการมาตั้งแต่ยังเป็นสถานที่ที่ไม่มีใครรู้จัก จนวันนี้ได้กลายเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่มีชื่อเสียง ยิ่งเข้าฤดูท่องเที่ยวนาข้าวขั้นบันได นักท่องเที่ยวต่างมุ่งหน้าไปที่นั่นถ้าเอ่ยชื่อคงไม่มีใครที่ไม่รู้จัก แม่กลางหลวง จังหวัดเชียงใหม่

 

 

ฉันมาที่นี่เกือบทุกปี ไม่มุ่งหน้ามาโดยตรงก็แวะเข้ามาชมบรรยากาศ แม่กลางหลวง ในวันนี้คงไม่ต้องอธิบายมากว่ามีอะไร แน่นอนมาที่นี่ต้องมาชมบรรยากาศของนาข้าวขั้นบันได สัมผัสความบริสุทธิ์ของธรรมชาติและวิถีชีวิตชาวบ้าน ซึ่งหลายคนอาจโหยหาและหาไม่ได้จากความเป็นเมือง ถึงแม้ว่าการกลับมาอีกครั้งจะเห็นความเปลี่ยนไปมากในเวลาอันรวดเร็ว มีร้านค้าที่พักเพิ่มขึ้น แต่สำหรับฉันแม่กลางหลวงยังมีความเป็นธรรมชาติ ผู้คนใจดีอบอุ่นเช่นเคย โดยปกติฉันจะพักกระท่อมปลายนาด้านล่าง ซึ่งเจ้าของที่พักคือ พี่สมศักดิ์ผู้บุกเบิกแม่กลางหลวงจนเป็นที่รู้จัก แต่ครั้งนี้ขอเปลี่ยนบรรยากาศมาพักอีกแห่งหนึ่ง เพราะเห็นว่าวิวสวยดีสามารถมองเห็นนาข้าวขั้นบันไดได้ในมุมสูงที่พักชื่อ แม่กลางหลวงวิว

 

 

ตลอดเวลาที่มาถึงฝนยังคงตก นอนรอจนฝนหยุดพอให้ใจชื่นบ้างรีบหยิบกล้องคู่ใจที่เพิ่งพามาเที่ยวด้วยกัน   Nikon d5100 พร้อมเลนส์ Kit  18-55  vr โดยปกติเวลาถ่ายภาพฉันจะใช้กล้องอีกรุ่นหนึ่งในตระกูลเดียวกันตัวใหญ่และหนักกว่าพร้อมเลนส์เยอะแยะมากมาย แต่ครั้งนี้มาแบบสบายๆกับเจ้า DSLR ตัวเล็กมีแค่เลนส์คิตและเลนซ์ซูมอีกตัวเบาแรงในการถือได้มากเลยทีเดียว  เดินถ่ายภาพนาข้าวขั้นบันไดพริ้วเบาสบาย หน้าบ้านพักมีดอกดาวเรืองสีเหลืองปลูกอยู่ด้านหน้าตัดกับสีเขียวของนาข้าวดีแท้

 

 

 

เที่ยวหน้าฝนบรรยากาศก็จะทึมไปตามเรื่องราวแต่อย่างน้อยก็ได้เห็นสายหมอกบางคลอเคลียอยู่ตามไหล่เขาเยอะกว่าช่วงฤดูอื่น

 

 

เดินถ่ายภาพได้ไม่กี่นาทีฝนมาอีกแล้วแม่เจ้าแล้วจะทำอะไรดีละ  ฉันรีบเดินกางร่มไปนั่งหลบฝนที่ร้านกาแฟในหมู่บ้านเป็นร้านกาแฟของพี่สมศักดิ์  บรรยากาศของร้านเรียบง่ายและเป็นกันเองแบบนี้ค่ะ มาแม่กลางหลวงกิจกรรมชิมกาแฟเป็นอีกหนึ่งกิจกรรมที่เราไม่ควรพลาด

 

 

ฉันเห็นชาวบ้านนั่งคุยกันตรงมุมนี้หลังจากถ่ายภาพในสีปกติแล้ว นึกสนุกอย่างลองเล่น function effect  ที่มากับตัวกล้อง เป็น Mode ดูดสี หรือ selective colour เลือกเฉพาะสีชมพูซึ่งเป็นสีเสื้อของพี่ผู้หญิงที่นั่งอยู่ด้านหน้า กดชัตเตอร์ แชะ ผลเลยออกมาเป็นแบบนี้  ฉันมองภาพแล้วรู้สึกชอบโทนสีได้ feel แนว life ไปอีกแบบ เอาภาพออกจากกล้องปุ๊บแค่ย่อและ sharpen  โดยที่ไม่ต้องเสียเวลาปรับแต่งในโปรแกรมใด ๆ

 

 

ลองเล่น Mode นี้ ชักติดใจเห็นพี่สาวคนนี้เดินยิ้มมาพร้อมลูกชายตาแป๋วน่ารักขออนุญาติมาเป็นแบบทั้งคุณแม่และคุณลูก  ฉันรักแม่กลางหลวงก็ตรงนี้ ผู้คนเป็นมิตร

 

 

ลองเล่นดูดสีของถ้วยกาแฟบ้าง

 

 

กาแฟสดที่ถูกบดออกมาเป็นผงจากเครื่อง  ด้วยความที่เป็นคนไม่กินกาแฟเลยไม่รู้ว่าแบบไหนที่เรียกวาหอมอร่อย ได้ยินแต่พี่ที่มาด้วยบอกว่า กาแฟที่นี่หอมดี เป็นกาแฟพันธุ์อาราบิก้าชั้นดี

 

 

แค่เราก้าวเข้ามาในร้านปุ๊บ พี่สมศักดิ์ก็จะรีบรินกาแฟใส่แก้วให้เราชิมฟรี พี่สมศักดิ์เล่นมุขว่า กาแฟของแกเป็นกาแฟมือถือค่ายไหนก็กินได้ ฉันแอบงงเล็กน้อยมือถือและค่ายไหนเกี่ยวอะไรกับกาแฟ สุดท้ายเฉลยว่า “ หมายถึงถ้าซื้อกาแฟจะแถมถุงชงโดยใช้มือถือถุงจากนั้นใส่กาแฟชงเองได้ทุกคน ไม่ต้องมีเครื่องบดแค่มีน้ำร้อนก็กินกาแฟของแกได้แล้ว ว่าแล้วมือก็หยิบถุงชงกาแฟให้เราดูน่ารักเลยทีเดียว เสียดายไม่ได้ถ่ายภาพมาให้ชม

 

 

หลังจากรอให้ฝนหยุดตกก็เดินเข้าไปในหมู่บ้านซึ่งอยู่ถัดจากร้านกาแฟไม่ไกล   บ้านแม่กลางหลวงชาวบ้านส่วนใหญ่จะเป็นปกาเกอะญอที่มีวิถีชีวิตผูกพันอยู่กับธรรมชาติ มีประเพณีที่เป็นเอกลักษณ์  เดิมหมู่บ้านนี้ชาวบ้านมีการถางป่า ปลูกฝิ่น ทำไร่เลื่อนลอยจนป่าเสื่อมโทรม แต่ด้วยพระบารมีของพ่อหลวง พระองค์ได้นำความรู้มาให้กับชาวบ้านในการปรับเปลี่ยนวิธีการใช้ทรัพยากรและวิถีชีวิตแบบเพียงพอสภาพของป่าที่นี่ก็เริ่มดีขึ้น ชาวบ้านก็เริ่มมารวมกลุ่มกันจัดตั้งศูนย์ท่องเที่ยว มีกิจกรรมท่องเที่ยวเชิงนิเวศและศึกษาวิถีชีวิตชนเผ่า การทอผ้า การทำนาขั้นบันได แปลงปลูกสตอเบอรี่  ทำให้เราได้มีสถานที่ท่องเที่ยวที่เป็นธรรมชาติรวมทั้งได้สัมผัสวิถีชีวิตที่งดงามแบบดั้งเดิม

 

 

ชาวบ้านในหมู่บ้านหันมายิ้มให้ฉันอย่างเป็นกันเอง

 

 

เด็กน้อยมองตามตลอด หน้าตาแลดูสงสัยคงคิดว่าผู้หญิงคนนี้ใครกัน ไม่คุ้นหน้าและแต่งตัวแปลกๆ แถมถืออะไรในมือไม่รู้คอยตามเราอยู่ตลอดเวลา

 

 

หากขึ้นไปเที่ยวบนดอยและเข้าไปในหมู่บ้านชาวเขา เรามักจะพบว่ามีเจ้าหมูป่าอยู่แทบทุกบ้าน นอนเหมือนสุนัขเฝ้าบ้านประมาณนั้น เป็นหมู่ป่าที่ชาวบ้านเลี้ยงไว้เป็นอาหาร

 

 

เด็กน้อยชาวเขาวิ่งเล่นไปมาฉันกล่าวทักทายสวัสดี เธอหันมายิ้มให้แบบเขินอายแล้วก็รีบวิ่งหลบไป ส่วนใหญ่ถ่ายภาพบุคคล ฉันจะชอบใช้เลนส์ซูมแอบถ่ายแบบเคนดิต หรือบางครั้งก็ทักทายพูดคุยให้แบบแสดงความรู้สึกไปเรื่อย จับจังหวะที่มองแล้วรู้สึกว่าชอบที่สุด  ฉันชอบถ่ายภาพรอยยิ้มอันไร้เดียงสาของเด็ก มองแล้วรู้สึกว่าการเป็นเด็กช่างมีความสุขอะไรเช่นนี้ เห็นแล้วทำให้รู้สึกสุขตาม

 

 

ส่วนสองคนนี้กำลังสนุกกับการยิงธนูหนังสติ๊กให้ขวดล้ม ผลัดกันยิงคนละทีทำให้ย้อนนึกถึงสมัยยังเด็ก ฉันและเพื่อนแกงค์ทะโมนชอบเอามันมาใส่ไว้ในกระเป๋ากางเกงข้างหลังทำเท่ห์เหมือนแฟชั่นอะไรซักอย่าง  แต่เมื่อยุคสมัยเปลี่ยนไปไม่ได้เห็นของเล่นแบบนี้มานานมาก มองแล้วแอบยิ้มไม่คิดว่าจะได้มาเห็นที่นี่

 

 

หันมาอีกมุมก็กำลังสนุกกับการผลัดกันตีตะกร้า ตีไปก็หัวเราะไปฉันงงเล็กน้อยมันสนุกขนาดนั้นเลยหรือกับการเล่นตีตะกร้า เด็กน้อยไม่ต้องเล่นของเล่นราคาแพงก็มีสุขได้

 

 

เล่นเสร็จก็เดินมาล้างเท้าทำความสะอาดเตรียมขึ้นบ้าน

 

 

หลังจากเพลิดเพลินกับการถ่ายภาพวิถีชีวิตในหมู่บ้านก็เดินลงมายังทุ่งนาซึ่งอยู่ด้านล่าง ระหว่างทางเจอผีเสื้อลายปีกสวยดี รออยู่นานให้บินหันปีกมาแต่ก็ยังคงอยู่ท่าเดิม สุดท้ายฟ้าครึ้มฝนมาอีกแล้วรีบกดดีกว่า

 

 

หลังฝนหยุดตกก็จะได้ละอองน้ำเกาะอยู่ตามต้นข้าว ลองปรับกล้องมาที่ Mode live view โดยถ่ายภาพผ่านหน้าจอ LCD ที่หมุนไปมาได้รอบทิศ ซึ่งเป็นความพิเศษอีกอย่างหนึ่งของกล้องรุ่นนี้ ทำให้การถ่ายภาพในมุมต่ำหรือมุมเสยไม่ต้องย่อตัวลงไปติดพื้นดินมาก สะดวกดี โดยปกติฉันไม่ค่อยชอบถ่ายภาพผ่านการมองจาก  LCD  เพราะรู้สึกว่าภาพที่ออกมาไม่ค่อยคมชัดเท่าถ่ายโดยมองจากช่องมองภาพ แต่เมื่อลองถ่ายด้วยกล้องตัวนี้ความคิดเปลี่ยนไปรู้สึกว่าภาพออกมาชัดดี  กล้อง DSLR ตัวนี้สร้างความอะเมซิ่งกับฉันหลายเรื่องแบบที่ไม่คิดว่าจะสามารถทำได้และทำได้ดี

 

 

นอกจากหยดน้ำก็จะมีหมอกลอยตามมาเป็นปกติ ช่วงเวลาหมอกมาเป็นช่วงเวลาที่น่าประทับใจอีก shot  ของคนชอบถ่ายภาพอย่างฉัน

 

 

ซูมเข้ามาให้เห็นริ้วลายลดหลั่นของนาข้าวบ้าง

 

 

นาข้าวในมุมกว้างที่เห็นเหมือนแปลงอะไรซักอย่างนั่นคือแปลงสตอเบอรี่ ซึ่งชาวบ้านเริ่มจะปลูกกันไม่นานเป็นอีกหนึ่งรายได้เสริมเลี้ยงชีพ

 

 

ช่วงนี้เริ่มนำต้นกล้าลงไปในแปลงบ้างแล้วเพื่อปลูกรอรับฤดูหนาวที่กำลังจะมาถึงไม่กี่เดือนข้างหน้า สตอเบอรี่จะเริ่มมีผลผลิตออมาในช่วงเดือน ม ค

 

 

ฉันเดินขึ้นลงไปมาตรงทางเดินถ่ายภาพนาข้าวขั้นบันไดสลับฝั่งกันไปเรื่อย ฝั่งนี้เป็นฝั่งแถวบ้านพัก  เห็นริ้วลายนาข้าวกว้างไกลสุดตา

 

 

หานางแบบถ่ายกลางทุ่งนาบ้าง

 

 

และแล้ววินาทีแห่งการรอคอยก็เกิดขึ้นเพียงชั่วขณะเดียวเท่านั้น แสงอาทิตย์ยามบ่ายแก่ๆเริ่มส่องมากระทบกับทุ่งนา แม้จะเป็นเพียงแสงเล็กๆ ที่ส่องมา แต่ก็ทำฉันร้องออกมาด้วยความดีใจ

 

 

มีแสงทำให้ภาพมีมิติขึ้น เปลี่ยนใช้เลนส์ซูมส่องเจ้าผีเสื้อที่ซ่อนอยู่ในนาข้าว

 

 

แสงมาและไปอย่างรวดเร็วแต่ฉันยังไม่ไปไหนยังคงเดินเก็บภาพต่อไป

 

 

วิถีชีวิตอันเรียบง่ายของชาวบ้านที่นี่

 

 

ตะวันลับขอบฟ้าฝนตกลงมาอย่างหนักไม่มีที่ท่าว่าจะหยุดจนถึงเช้าวันใหม่ จริงแล้วฉันมีเพลนไปอีกทีหนึ่งแต่ฝนตกเยอะทุกอย่างต้องล้มเลิกไป  รอจน 10 โมงกว่า ในที่สุดฝนก็หยุดแต่ยังคงตกปรอยๆ ลงไปถ่ายภาพบรรยากาศที่พักในจุดต่างๆ หลังนี้อยู่ในเครือเดียวกับที่พักของฉัน หลังละ 3000 บาท นอนได้ 15 คน แว่วมาว่าเป็นหลังที่ณเดชณ์ กับญาญ่า มาพักตอนถ่ายละคร ธรณีนี่นี้ใครครอง ซึ่งมาถ่ายทำที่แม่กลางหลวงในช่วงที่นาข้าวเป็นสีทอง เป็นบ้านที่เดินออกมาตรงระเบียงก็เห็นวิวนาข้าวอยู่ตรงหน้า

 

 

เดินลงมาข้างล่างก็จะเป็นที่พักของพี่สมศักดิ์มีหลายหลัง หลายแบบ โซนนี้จะอยู่ใกล้น้ำตก

 

 

ส่วนโซนนี้อยู่ติดริมนาข้าว ราคาแต่ละหลังไม่แพงมีตั้งแต่ราคา 500-1500 บาท

 

 

ถัดไปอีกหน่อย คือ อินนทนนท์ คีรีมายา  ลักษณะของบ้านก็จะเป็นกระท่อมติดนาข้าวเช่นกันแต่คนละวิว มีหลายโซนให้เลือก

 

 

และที่แจ๋วที่สุดที่ตั้งของ  อินนทนนท์ คีรีมายา  สามารถขึ้นไปชมนาข้าวขั้นบันไดในมุมสูงแบบนี้ได้ มองลงมาสวยมาก

 

 

เปลี่ยนเป็นเลนส์ซูมถ่ายเข้าไปใกล้เพื่อให้เห็นกระท่อมกลางนาบ้าง

 

 

ถ้าเรามีบ้านพักตากอากาศแบบนี้คงสุขใจไม่น้อย

 

 

ภาพนาข้าวลดหลั่นป็นชั้น มีกระท่อมน้อยกลางนาเป็นฉากอยู่ไกลๆ ได้สัมผัสวิถีชีวิตที่งดงาม  รับรองว่าหากใครได้มาต้องรู้สึกหลงรักความเรียบง่าย ธรรมชาติที่ยังคงความงดงามและบริสุทธิ์ของที่นี่ แม่กลางหลวง

 

ขอบคุณข้อมูลจาก

paiduaykan.com