เมื่องานเยอะ คนก็เหนื่อย ความกดดันก็มาก เมื่อการควบคุมเวลาในการทำงานก็เข้ามาเป็นตัวแปรในการทำงานให้เสร็จอีก หลายสิ่งหลายอย่างเพิ่มเติมเป็นตัวละครหน้าใหม่เข้ามา ฉันก็รีบ เธอก็รีบ การพูดคุยสื่อสารระหว่างเพื่อนร่วมงานก็อาจจะเป็นการสื่อสารแบบแข่งกับเวลา ยิ่งรีบ ยิ่งรวน ก็ผิดพลาดง่าย แล้วเมื่อผิดใครต้องรับผิดชอบกับความผิดพลาดที่เกิดขึ้น ล้วนเป็นคำถามอันแสนน่ากลัวของคนทำงาน ทำงานร่วมกันแต่ทำไมตอนผิดฉันต้องรับผิดชอบคนเดียว ไม่แปลกที่บางคนต้องรับผิดชอบแต่เพียงคน เดียว
แต่ถ้าเราเป็นหนึ่งในผู้ร่วมงานที่ต้องรีบทำ หรือมีผลกระทบเกิดขึ้นกับผลของความผิดพลาดจากการรีบทำงานนั้น เราควรบอกขอโทษและรับผิดชอบต่อความผิดพลาดที่เกิดขึ้นอย่างจริงใจ จะเป็นวิธีที่น่าเคารพยกย่องมากกว่า เงียบ 
ถ้าหากสถานการณ์ความรีบในที่ทำงานยังคงมีอยู่ ก็เหมือนกับคำโบราณที่ว่า “ขวางงูไม่พ้นคอ” ฉันใดก็ฉันนั้นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้ก็อาจจะกลับมาเกิดขึ้นกับเราอีกก็ได้ แล้วถึงวันนั้นคุณก็จะมั่นใจได้ว่าเพื่อนร่วมงานของคุณจะไม่ทิ้งคุณ การแสดงน้ำใจในที่ทำงานนั้นสำคัญพอๆ กับการทำงานให้สำเร็จลุล่วงไปเลยก็ว่าได้ อาจจะกล่าวได้ว่าครึ่งหนึ่งของชีวิตมนุษย์อยู่อาศัยกันในที่ทำงาน รักกันไว้ในวันนี้นั้นไม่เสียหาย หรือไม่มีอะไรสึกหรอแต่อย่างใด
