1. ค้นหาสาเหตุว่า...ทำไมลูกถึงทำอะไรเช่นนั้น
หากลูกรักของคุณเรียกร้องความสนใจเอามากๆ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเล็กหรือน้อยก็ตาม นั่นอาจเป็นเพราะลูกน้อยรู้สึกขาดความรักจากคุณไปในวันที่คุณวุ่นวายกับงาน หรืออาจเพราะอิจฉาน้องที่เล็กกว่า ถ้าลูกรู้สึกว่าเขาไม่ได้รับความสนใจมากพอ ทำให้เขาทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้ความสนใจจากพ่อแม่นั่นเอง ซึ่งก็ทำให้เด็กถูกมองว่าเป็นเด็กเอาแต่ใจ
2. มองหาสิ่งกระตุ้นพฤติกรรม
เมื่อรู้เหตุผลแล้ว ลองมาดูว่าเมื่อลูกจะแสดงอาการเอาแต่ใจ มีอะไรเป็นตัวกระตุ้น เช่น เรียกร้องความสนใจ อาจเกิดขึ้นทุกครั้งที่คุณให้ความสนใจกับสิ่งอื่นๆ หรือไม่ได้รับของที่ต้องการ ลองสังเกตตัวกระตุ้นพฤติกรรม เมื่อรู้แล้ว จะได้จับทางแก้ไขถูกคะ
3. คำนึงถึงอายุของลูก
เมื่อลูกเอาแต่ใจ อาละวาด งอแงร้องไห้แทบบ้านแตก คุณก็อดไม่ได้ที่จะพูดว่า “ทำไมหนูถึงทำแบบนี้ล่ะ , ทำไมหนูถึงเป็นแบบนี้ละ” แต่ความจริงแล้ว จำไว้ในใจให้ดีเลยค่ะว่า สำหรับเด็ก1-3 ขวบ หรือเด็กก่อนวัยเรียน พฤติกรรมเรียกร้องความสนใจเป็นเรื่องปกติคะ
4. พูดคุยกับลูกถึงสิ่งที่ลูกทำ
คุณไม่ควรละเลยพฤติกรรมการเอาแต่ใจของลูก แต่ตรงกันข้ามพ่อแม่ควรจะต้องบอกลูก ชี้ให้เห็นว่าสิ่งที่เขาทำนั้นไม่สมควร
5. อย่าทำให้เรื่องเลวร้ายลงด้วยพฤติกรรมด้านลบ
คำนึงเสมอว่าการเรียกร้องความสนใจ ไม่ว่ามันจะมาในรูปแบบไหนก็ตาม (มันก้คือการเรียกร้องความสนใจ) ทางที่ดีที่สุดควรพยายามทำเป็นเฉย ๆ ให้พูดให้กระชับ สั้นที่สุดเท่าที่จะทำได้ พยายามใจเย็นเข้าไว้ และเดินหนีออกมาคะ
6. อย่ามัวโทษตัวเอง
บางทีพ่อแม่ก็รู้สึกผิดต่อลูกแทบทุกเรื่อง เมื่อเกิดเรื่องที่ไม่ดีขึ้น รวมไปถึงการไม่มีเวลาให้ลูกเพียงพอที่จะเลี้ยงดูให้เขาเป็นเด็กที่ว่าง่ายไม่เอาแต่ใจ จงอย่าแสดงออกว่าลูกกำลังจี้จุดนี้ของพ่อแม่อยู่ เพราะมันจะทำให้คุณยิ่งรู้สึกผิด และลูกรู้ว่าพ่อแม่ยอมแพ้ให้พฤติกรรมเอาแต่ใจของเขา
7. ให้ความสนใจลูกมากขึ้น
ลองซื้อของที่ลูกอยากได้ พาลูกเล่นดนตรี ร้องเพลง พาลูกไปเดินเล่น ส่งเสริมลูกไปในทางที่ดี สามารถช่วยลดพฤติกรรมเรียกร้องความสนใจได้ การตามใจลูกในเรื่องด้านบวกเมื่อลูกร้องขอก็เป็นสิ่งที่ดี แต่หากเขาได้รับเมื่อไม่ได้ร้องขอ เขาก็จะรับรู้ได้ว่าพ่อแม่สนใจเขาอยู่แล้วเป็นปกติ โดยไม่ต้องทำตัวเอาแต่ใจ
8. จำกัดขอบเขตพฤติกรรม
พฤติกรรมบางอย่างถึงขั้นที่รับไม่ได้เลย ถ้าลูกขี้เอาแต่ใจของคุณต้องการเป็นความสนใจหนึ่งเดียวเท่านั้นของบ้าน คุณก็ควรจะจำกัดขอบเขตที่ชัดเจน ด้วยการใช้สัญญาณทางกาย เช่น สายตา มือ (ไม่ใช้คำด่าหรือคำที่หยาบคายนะคะ) ตั้งกติกาเอาไว้ หากผิดกฎจะต้องมีมาตราการลงโทษนั่นเองคะ
หากลูกรักกำลังเอาแต่ใจตัวเองอยู่ในตอนนี้ ถ้าไม่รีบแก้ไขก่อนที่จะเข้าสู่วัยเรียน
หรือโตไปกว่านี้ จะทำให้ลูกกลายเป็นเด็กมีปัญหาได้นะคะ