ข้อห้าม!บางประการของการสร้างเรือนไม้จริงในสมัยก่อน

มีประเพณีถือกันว่า เรือนไม้จริงนั้น สร้างได้เฉพาะเรือนของเจ้าและท้าวพญาที่เป็นชนชั้นสูงเท่านั้น หากชาวบ้านธรรมดาจะสร้างก็ได้ แต่มีข้อห้ามไม้ให้สร้างด้วยไม้จริงหมดทั้งหลัง โดยไม่ให้ปูด้วยกระดานทั้งหมด ต้องมีฝาไม้ไผ่ขัดแตะ มีกรอบเป็นไม้กระดานภาษาถิ่นเรียกว่า “ฝาขี้ล่าย” ที่เป็นเช่นนี้แสดงว่า การสร้างเรือนไม้จริงทั้งหลังเป็นงานใหญ่ ที่ต้องอาศัยช่างชำนาญและแรงงานมาก

      ซึ่งระดับท้าวพญานั้นไม่มีปัญหาใดๆ เพราะสามารถเกณฑ์แรงงานได้ จากไพร่ที่สังกัดกับตนมาใช้งาน เพราะในสมัยก่อนการลงมือ จะสร้างเรือนแต่ละหลัง ที่ใช้ไม้จริงนั้น ต้องเริ่มจากการเข้าป่าไปตัดไม้ เพื่อนำมาปลูกสร้าง ต้องเลือกไม้ขนาดใหญ่ ทั้งการลำเลียงไม้ที่ตัดแล้ว เข้าสู่บ้านจึงเป็นเรื่องที่ยากลำบาก ต้องอาศัยเวลาและแรงงานมาก ทั้งยังต้องเตรียมการตั้งแต่การเลื่อย การถากไม้ที่จะสร้างเรือนก็ต้องใช้ช่างที่ชำนาญ กว่าจะเตรียมเสร็จก็กินเวลานับปี

      ยังผลให้ชาวบ้านเสียเวลาทำมาหากิน ในช่วงฤดูทำนา อันเป็นอาชีพหลักของคนในสังคมเกษตรกรรมไปเสีย ย่อมเป็นงานเกินฐานะ ที่ตนจะทำได ้หากฝ่าฝืนย่อมตกในฐานะล่มจม อันเป็นอัปมงคลแก่ตนโดยแท้ ซึ่งชาวล้านนาเรียกว่า “ขึด” ( เสนียดจัญไร ) ฉะนั้น ชาวล้านนาโบราณ จึงตั้งเป็นกฎข้อห้ามเอาไว้ เพื่อมิให้ประชาชนจะต้องกระทบกระเทือนต่อการสูญเสียกำลังเงิน และกำลังงาน ที่เกินฐานะในการปลูกสร้างเรือนไม้จริงหมดทั้งหลัง

      ครั้นสมัยต่อมา ทั้งชาวนาก็มีฐานะการเงินดีขึ้น เนื่องจากข้าวได้เป็นสินค้าออกที่สำคัญของไทยหลังจากไทยทำ “สนธิสัญญาเบาริ่ง” ชาวนาที่เป็นประชาชน จึงสามารถปลูกสร้างเรือนไม้จริงได้ทั้งหลัง โดยไม่มีผลกระทบต่อเศรษฐกิจของตน อีกทั้งเจ้านายในภาคเหนือ ก็ถูกลดอำนาจลง กฎระเบียบจึงเลิกไปโดยปริยาย

ขอบขอบคุณข้อมูลจาก:horoscope.thaiza.com