ถึงกับพูดไม่ออก! รับพนง. ใหม่มาซาลาเปาในร้านก็หายวันละหลายลูก เช็คกล้องวงจรปิด

เมื่อไม่นานมานี้เว็บไซต์ต่างประเทศได้นำเสนอเรื่องราวของ "เฉินคายฝู" เขาเป็นเด็กซนมาตั้งแต่เล็กๆ ตอนเขา 3 ขวบมีนักพรตลัทธิเต๋าคนนึงผ่านมา เมื่อเห็นหน้าเฉินคายฝูก็ตกใจ ดึงมือเด็กชายไปดู แล้วสุดท้ายนักพรตก็พูดกับพ่อของเฉินคายฝูสองสามประโยคก่อนจะจากไป พ่อของเด็กน้อยได้ยินดังนั้นก็ทั้งประหลาดใจทั้งกังวล

ต่อมาถึงได้รู้ว่า นักพรตคนนั้นบอกว่าชีวิตของเฉินคายฝูถูกลิขิตไว้แล้ว ชีวิตนี้ถ้าเขาเดินไปตามเส้นทางที่ถูกเขาจะไม่เจริญ แต่ถ้าเขาเลือกทางสีดำ เขาอาจจะได้ขึ้นเป็นใหญ่ ดูแลพ่อได้ และถ้าเขาเลือกแล้ว ก็อย่าไปขัดขวาง เพราะมันเป็นชะตาชีวิต

นักพรตคนนั้นทำนายไว้แม่นยำ เฉินคายฝูตั้งแต่เริ่มเข้าชั้นประถมก็ไม่ทำการบ้านเอาแต่ต้อนไก่ไล่หมา กว่าจะจบม.ต้นไม่รู้ว่าโดนไม้เรียวหวดไปกี่รอบ หลังจบม.ต้นเขาก็เก็บของสะพายกระเป๋าจากบ้านไป

นับตั้งแต่เฉินคายฝูออกจากบ้านไปก็มีข่าวไม่ดีมาที่บ้านโดยตลอด มีเรื่องชกต่อย, เข้าไปอยู่ในแก๊งกับนักเลงที่ประวัติไม่ขาวสะอาด, โดนจับ, ศูนย์กักกันโทรมาที่บ้าน พ่อของเขาต้องไปที่ศูนย์กักกันในหลายต่อหลายเมือง พอกลับมาที่หมู่บ้านก็แทบไม่มีหน้าจะมองใคร

แพร๊บๆก็ผ่านไป 20 ปี จากเด็กปลายแถว เฉินคายฝูกลายเป็นเถ้าแก่ใหญ่ แต่ธุรกิจของเขาเป็นธุรกิจใต้ดิน เขายังโดนเรียกไปคุยอยู่บ้าง แต่ก็น้อยลงเรื่อยๆ เขาแต่งงาน มีลูกชาย แต่ไม่รู้ว่าเพราะกรรมพันธุ์หรืออะไร ลูกชายของเขาเหมือนเขาตอนเด็กๆเด๊ะ ซนจนแทบรับไม่ไหว แถมพูดจานักเลง

ตัวเองเป็นนักเลง แต่ลูกชายจะเป็นนักเลงไม่ได้ กว่าสิบปีที่อยู่บนเส้นทางนี้ ทำให้เขารู้ว่ามันไม่ใช่ทางที่ถูกต้อง เฉินคายฝูอยากให้ลูกได้เดินบนทางที่ดี ไม่ต้องมาเหมือนเขา ที่ต้องคอยระวังหน้าระวังหลังทั้งวัน แต่เฉินคายฝูคิดหาสารพัดวิธีก็ไม่มีประโยชน์ ลูกชายเขาก็ยังไม่ตั้งใจเรียนไม่ทำการบ้านเหมือนตอนเขาอยู่ ป. 2 ไม่ผิดเพี้ยน

ต่อมามีคนแนะนำให้เขาเปิดร้านขายซาลาเปาหลายๆ สาขา เป็นธุรกิจปกติ ถ้ามีคนไม่มีเงินจ่ายก็ไม่ต้องเอาเงิน ถ้ามีขอทานมาขอก็ให้ให้ไป เฉินคายฝูไม่เดือดร้อนกับเงินไม่กี่บาทพวกนี้อยู่แล้ว เขารู้ว่าธุรกิจที่เขามีเชิดหน้าชูตาไม่ได้ แต่ถ้าการทำซาลาเปาสามารถทำให้ชื่อเสียงเขาดีขึ้นมาได้บ้าง เขาก็จะได้ไม่ต้องอยู่กับชีวิตที่กังวลตลอดเวลา

เฉินคายฝู เงินหนาก็เลยจ้างเชฟดังมาทำซาลาเปา พอทำออกมาขายก็ได้รับความนิยมเป็นอย่างมาก ทุกวันจะมีคนมารอซื้อมากมาย ทำให้พนักงานในร้านไม่พอจนต้องจ้างเพิ่ม

แต่พอพนักงานใหม่เข้ามาก็มีเรื่องแปลกๆ ปกติจำนวนซาลาเปากับยอดขายจะตรงกัน แต่ตั้งแต่พนักงานใหม่เข้ามา ทุกวันจะต้องมีซาลาเปาหายไปหลายๆลูกหรือบางทีหลายสิบลูก เฉินคายฝูไม่พอใจมาก เขาไม่แคร์ว่าจะขายซาลาเปาได้เงินเท่าไหร่ แต่ถ้าพนักงานใหม่มาขโมยของในร้านเขา เขาก็ไม่รังเกียจที่จะเชือดไก่ให้ลิงดู

ดังนั้นเขาจึงให้คนมาติดกล้องวงจรปิดในร้านอย่างลับๆ ผ่านไปสองวันมีคนมารายงานว่าจับคนขโมยซาลาเปาได้แล้ว เฉินคายฝูถามว่าใคร? พนักงานคนนั้นก็อ้ำๆอึ้งๆบอกให้เฉินคายฝูไปดูเอง

เมื่อเห็นภาพในจอเฉินคายฝูก็เข้าใจ ที่แท้คนที่ขโมยซาลาเปาไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นลูกชายของเขาเอง เขาไม่เข้าใจว่าที่บ้านลูกชายก็กินดีอยู่ดีแล้ว ทำไมต้องมาขโมยซาลาเปา?

เดาไปก็ไม่มีประโยชน์ เขาก็เลยตัดสินใจสำกดรอยตามลูก วันต่อมาหลังโรงเรียนเลิก ลูกชายแอบขโมยซาลาเปาไป 2-3 ลูกแล้วรีบออกจากร้านไป เขารีบตามไปทันที แล้วก็เห็นว่าลูกชายตรงไปที่ซอยเล็กๆที่ข้างในมีขอทาน เขาเห็นลูกชายแบ่งซาลาเปาให้ขอทาน พอแบ่งเสร็จก็ทำหน้าภูมิใจเดินกลับบ้าน

ตกค่ำเฉินคายฝูเรียกลูกชายมาถามว่าทำไมต้องขโมยซาลาเปาในร้าน ลูกชายไม่ยอมพูดอะไรสักคำเดียว แต่จ้องมองพ่อนิ่ง เฉินคายฝูเห็นดังนั้นก็ปวดหัว ไม่รู้จะทำยังไงก็เลยให้พ่อมาจัดการให้ ซึ่งลูกชายก็ยอมเล่าให้ปู่ฟังว่า บางทีพ่อกับแม่ก็จะให้ซาลาเปาขอทาน แม้ว่าจะไม่ได้ให้เยอะ แต่ผมก็เห็นว่าขอทานพวกนั้นดีใจมาก ผมเลยรู้สึกว่าบ้านเรารวย ไม่แคร์ว่าซาลาเปาจะหายไปบ้างอยู่แล้ว เพราะงั้นผมเลยเลียนแบบพ่อกับแม่

เฉินคายฝูได้ยินก็อึ้งไป ภรรยาเขาที่นั่งอยู่ข้างๆน้ำตาซึม เฉินคายฝูไม่เคยคิดเลยว่าร้านซาลาเปาที่เปิดมาสร้างภาพให้ตัวเอง เพราะงั้นเวลาเบื่อๆก็จะเอาซาลาเปาไปให้ทานขอทานเพื่อเป็นการแสดง จะทำให้ลูกชายเอาไปเลียนแบบ

วันต่อมาเขาเลยทำการใหญ่ เปิดร้านขายซาลาเปา 10 ร้านในเมือง ใครมีเงินก็เก็บเงิน ใครไม่มีก็ให้กินฟรี มีเงินเมื่อไหร่ค่อยเอามาจ่าย ทั้งขอทานหรือคนแก่ไร้บ้านก็มารับไปกินได้ ไม่ว่าจะมาตอนไหนก็จะมีซาลาเปาร้อนๆกิน

 

ที่มา -  LIEKR