ปีที่แล้วผมตามเพื่อนผู้หญิงไปหาพี่ผู้ชายคนหนึ่งบ่อยๆ พี่คนนั้นทำงานกู้ภัย ไปๆมาๆ เพื่อนเลิกสนใจพี่คนนั้น แต่ผมเกิดชอบใจงานแนวนี้มาก พอสบโอกาสปิดเทอมเลยขอติดรถพี่เขา
พี่เขาชื่อเพชร จะจอดรถที่ปั๊มน้ำมันแห่งหนึ่งตั้งแต่สามทุ่ม เขาทำงานประจำที่บริษัทแห่งหนึ่ง รถของพี่เขามีอุปกรณ์ช่วยชีวิตเยอะแยะ ทั้งชุดกระดานแข็งรองนอนหลายแบบ เฝือกคอ อุปกรณ์ดามหลังและสะโพก ชุดออกซิเจน พวกนี้ราคารวมๆ เหยียบแสน รถก็แต่งสวย ผมดูไม่เป็นหรอก แต่ก็ชื่นชมในตัวพี่เขา จนกระทั่งวันหนึ่ง!
พี่เพชรมีเพื่อนรุ่นน้อง ติดรถอีกหนึ่งคน ชื่อก๊อป ซึ่งผมยาวถึงกลางหลัง ผิวดำ กิริยาอาการล่อกแล่ก ผมไม่ค่อยชอบตั้งแต่วันแรก ที่เจอ หากเกิดเหตุ ก๊อปจะต้องไปนั่งที่หลังรถส่วนที่เป็นกระบะ ผมก็นั่งคู่กับ พี่เขา ผมเห็นแบบนี้มาตั้งแต่ตอนก่อน ที่ผมมากับเพื่อน ผู้หญิง ก๊อปมันไม่เคยนั่งหน้า
คืนนั้นสี่ทุ่ม มีวิทยุแจ้งเหตุคนโดนรถเฉี่ยวบาดเจ็บอยู่ริมถนน ไม่ไกลจากปั๊มน้ำมัน รถของพี่เพชรก็ออกตามปกติ ผมคอยทำตามพี่เพชรฮีโร่ของผมบอก อ้อ เหตุผลที่ผมได้มานั่งรถเขา ทั้งๆ ที่ไม่ได้มีหน้าที่โดยตรง เพราะผมชื่นชมยกยอพี่เขาบ่อยๆ ดูพี่เขาจะบ้ายอไม่ใช่น้อย
วันนั้นรถ พี่เพชรไปถึงจุดเกิดเหตุผมก็ลงจากรถไปยืนข้างๆ คนเจ็บรอรับคำสั่งพี่เพชร พี่เขาสั่งให้ผมช่วยประคองคนเจ็บที่มีเฝือกคอและบล็อกดามหลังไว้เรียบร้อย ช่วยยกวางบนกระดานรอง ระหว่างนั้นมีวิทยุแจ้งเหตุอีก ได้ยินพี่เพชรบอกว่าส่งคนเจ็บที่โรงพยาบาลแล้วจะไป พี่เพชรบอกให้ผมไปนั่งหลังรถกับก๊อป รถถึงให้รีบยกคนเจ็บลงแล้วรีบไปกันต่อ
ในรถระหว่างทางไปโรงพยาบาล ระยะทางราวห้านาที ผมเห็นไอ้ก๊อปมันปลดสร้อยคอ คนเจ็บซึ่งเป็นผู้หญิงและรื้อข้าวของในกระเป๋า เห็นมันดึงเงินคนเจ็บออกมาด้วย ที่ชัดๆ ก็คือแบงก์พันใบหนึ่ง มันทำเหมือนผมไม่อยู่ในรถ ไม่สนใจผมเลย ทำเหมือนเป็นเรื่องปกติ
พอรถไปถึงโรงพยาบาลผมก็ยกคนเจ็บลงแล้วส่งต่อให้เจ้าหน้าที่ของโรงพยาบาลนั้น ได้ยินพี่เพชรพูดกับเจ้าหน้าที่แล้วก็รีบออกรถไปยังจุดเกิดเหตุอีกจุดหนึ่ง
ที่ใหม่เป็นบ้านคนที่มีคนแก่ลื่นล้มในห้องน้ำ ลุกเดินไม่ขึ้น พี่เพชรจัดการปฐมพยาบาลเบื้องต้นแล้วพาคนเจ็บไปโรงพยาบาล
เสร็จ งานนี้ ผมกลับไปนั่งหน้ารถ ลังเลอยู่นานว่าจะบอกพี่เพชรดีไหมเรื่องก๊อปเอาของคนเจ็บ สุดท้ายก็ตัดสินใจบอกตอนจะกลับ พี่เพชรตอบอย่างไรรู้ไหม พี่เขาตอบว่า 
ผมคลางแคลงใจมาก นี่ไม่ใช่เรื่องปกติที่ควรทำ ผมจึงปรึกษากับเพื่อนสาวคนที่เคยแอบชอบ พี่เพชร ผมโทร.ทันทีคืนนั้นเลย เพื่อนตอบว่า “นี่ไงที่กูเลิกชอบมัน” เพื่อนไม่ยอมหยุด “มึงเห็น มันเป็นฮีโร่ ไอ้พี่ห่านี่ก็บ้ายอ มึงเลยได้ขึ้นรถ ค่าขนศพห้าร้อย ขนคนเจ็บพันห้า สามพัน แล้วแต่เคส นี่มึงไม่รู้จริงๆ หรือ”
“ทำไมมึงไม่บอกกูแต่แรก”
“ไม่เจอเอง มึงไม่เชื่อหรอก ที่ไอ้ก๊อปมันปลดทรัพย์เขา นี่แหละมากกว่าค่าขนอีก มันทำกันเป็นเรื่องปกติเลย”
ผมอึ้งมากเลย คืนนั้น โลกที่เคยสวยสำหรับผมแตกลง ณ บัดนั้น
ผมไม่ไปทำงานอีก ดูเหมือนพี่เพชรก็ไม่สนใจโทรตาม ผมยอมรับว่าผิดหวังมาก ทำใจไม่ได้
คืน ถัดมาผมฝันเห็นผู้หญิงคนหนึ่งยืนข้างหน้า จึงได้ถามเธอในฝันว่ามีอะไรหรือ เธอตอบว่า “ขอของหนูคืนมา” แล้วก็ชี้ไปที่คอตัวเอง “เอาให้พ่อหนู พ่อหนูกำลังลำบาก หนูอยู่วัด” แล้วเธอก็เอ่ยชื่อวัดที่ไม่ไกลจากบ้านผม
ผม สะดุ้งตื่นหลังทบทวนความฝันจึงเข้าใจ ผู้หญิงคนนั้นคงมาทวงสร้อยคอที่ไอ้ก๊อปมันขโมยไป แต่เธอทำไมมาหาผม ไม่ไปหาไอ้ก๊อปหรือพี่เพชรเองล่ะ
คิดไปคิดมาตัดสินใจเดินทางไปที่วัด ผมกำลังเดินดูรูปหน้าศพตามศาลาก็ได้ยินเสียงเอะอะ หันไปทันเห็นไอ้ก๊อปที่ออกท่าทาง ตื่นกลัวกำลังยื่นสร้อยคอให้คนที่อยู่ในศาลา แล้วก็วิ่งออกไปอย่างตาลีตาเหลือก เช่นเดียวกันกับพี่เพชรที่มาถึงก็กราบศพในศาลานั้น ผมรีบเดินเข้าไปศาลานั้น
รูปหน้าศพเป็นรูปเดียวกับคนที่ผมไปส่งที่ โรงพยาบาลคืนนั้น ได้ยินพี่เพชรพูด “ผมเอาของมาคืน อย่าทำอะไรผมเลย ขอร้อง” พูดจบก็ล้วงกระเป๋าสตางค์ออกมาวางหน้าศพ แล้วแกก็ก้มลงกราบผู้ชายคนหนึ่งที่ทราบในเวลาต่อมาว่าเป็นพ่อของผู้หญิงใน รูป
ในศาลาได้กลิ่นหอมแปลกๆ ผมเหลียวมองรอบๆ ทันเห็นผู้หญิงในรูปยืนข้างโลงเธอโบกมือให้ผม นาทีนั้นจึงเข้าใจว่า เธอคงให้ผมมาที่วัดเพื่อให้เห็นผลกรรมของคนขโมยของศพ
