ติดต่อสอบถามข้อมูลเพิ่มเติมได้ที่ : ททท.สำนักงานนครพนม (นครพนม สกลนคร มุกดาหาร) 0 4251 3490-1
http://www.tourismthailand.org/nakhonphanom
ท่ามกลางบรรยากาศ 2 ฝั่งโขง ของแก่งหินที่กว้างใหญ่ ยามน้ำลดจะมองเห็นแก่งหินทอดยาวตั้งแต่ฝั่งไทยไปยังฝั่งลาว เรียกว่าเกือบจะเดินข้ามแม่น้ำได้เลยว่างั้น สถานที่แห่งนี้ก็คือแก่กะเบา สถานที่ัพักผ่อนสำหรับชาวบ้านในละแวกใกล้เคียง รวมถึงนักเดินทางที่สัญจรผ่านมาอย่างพวกเรา ครั้งหนึ่งจำได้ว่าผมมาแก่งกะเบาตอนเปิดสะพานมิตรภาพไทย - ลาว แห่งที่ 2 ที่มุกดาหาร หลังจากนั้นก็ไม่ได้มาที่นี่อีก จนกระทั่งมีการสร้างสะพานมิตรภาพไทย - ลาว แห่งที่ 3 ขึ้น ที่นครพนม ข้ามไปยังคำม่วน ประกอบกับการเดินทางแสวงบุญไหว้พระธาตุประจำวันเกิด ที่นครพนม จึงได้มีโอกาสกลับมาที่แก่งกะเบาแห่งนี้อีกครั้ง
นับเวลาก็ผ่านไปหลายปี ก่อนหน้านี้แก่กะเบาและดูสงบประกอบไปด้วยร้านอาหารไม่กี่ร้าน นักท่องเที่ยวบางตา จนเกือบจะเรียกได้ว่าไม่มีคนมาเที่ยวเลย นอกเสียจากจะเป็นฤดุกาลท่องเที่ยว ซึ่งก็คงไม่พ้นปีใหม่กับสงกรานต์ โดยเฉพาะช่วงสงกรานต์นั้น คนมาเที่ยวแก่งกะเบาเยอะมาก เพราะเป็นเพียงช่วงเวลาเดียวที่จะสามารถลงเล่นน้ำโขงได้โดยไม่ต้องกังวลเรื่องกระแสน้ำเชี่ยว น้ำลึก จวบจนวันนี้ วันที่ผมไปแก่กะเบาอีกครั้ง ไม่น่าเชื่อเลยว่า การท่องเที่ยวแก่งกะเบา กลายเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่คึกคัก นี่ขนาดผมไปเดือน มีนาคม น้ำยังไม่ลดลงเต็มที่ เห็นแก่งหินโผล่ขึ้นมาก็ไม่มาก น้ำลึกและเชี่ยว แต่ก็ยังมีหลายคนที่พาครอบครัวเดินทางมาพักผ่อน ร้านค้าร้านอาหารก็ผุดขึ้นมามากมายหลายร้าน จนแน่ตลิ่งแม่น้ำโขง เดี๋ยวจะพาไปดูว่าจริงเท็จประการใด
ร้านอาหารริมโขงแก่งกะเบา 
ระยะทางประมาณ 43 กิโลเมตร จากตัวเมืองมุกดาหาร ก่อนจะถึงตัวอำเภอธาตุพนม 24 กิโลเมตร เป็นที่ตั้งของแก่งกะเบา เราก็เลยใช้ร้านอาหารที่แก่งกะเบาเป็นสถานที่เติมพลังงานใส่กระเพาะ รวมทั้งที่พักรถพักคนโดยเฉพาะคนขับคือผมเอง พอเดินมาถึงร้านที่เป็นกระท่อมเปิดโล่งลมโกรกเย็นๆ ก็เอาหมอนมาเอนหลังนอน ในขณะที่เพื่อนๆ ร่วมทริปก็สั่งอาหารแบบจัดเต็มอาหารอีสานล้วนๆ เดี๋ยวมีรูปให้ดู แต่ตอนนี้ชมวิวของแก่งกะเบากันไปก่อน
อย่างที่เห็นว่าแก่งกะเบาถ้าน้ำไม่ลดระดับลงจริงๆ ละก็ เราก็ไม่ค่อยจะเห็นแก่งหินจำนวนมากที่อยู่กลางแม่น้ำโขง ยังคงเห็นกระแสน้ำเชี่ยวไหลผ่านระหว่าง 2 ฟาก ไทย-ลาว ติดริมแม่น้ำโขงก็มีกระท่อมของร้านอาหารอีก 2 ร้านเรียงรายกันอยู่เบื้องล่างของร้านที่เรานั่งอยู่ ไม่ใช่ว่าไม่อยากลงไปนั่งริมน้ำ แต่คิดว่าเป็นร้านเดียวกันก็เลยเดินมานั่งร้านที่อยู่ด้านบน ถึงเพิ่งมารู้ว่ามันคนละร้านเดินทะลุลงไปไม่ได้ แต่ก็เอาเถอะมาเหนื่อยๆ ร้านไหนก็ได้ทั้งนั้นละ
ระหว่างรออาหารที่เราสั่งไปเป็นชุด ผมออกมาเดินชมวิวแก่งกะเบาที่พอจะมองเห็นคนลงไปเดินเล่นอยู่ลิบๆ ตัวเล็กนิดเดียวที่ริมแก่ง ลักษณะของแก่งหินที่นี่คล้ายกันกับที่ 3000 โบก แต่หลุมที่เป็นแอ่งน้ำไม่มากขนาดนั้น
ร้านอาหารริมโขงแก่งกะเบา นี่ละครับร้านอาหารที่อยู่ริมโขงของจริง เรามาถึงจอดรถเสร็จก็มุ่งหน้าไปร้านที่อยู่ข้างบน เลยอดนั่งริมแม่น้ำเลย นอกจากร้านทัดดาหมูหัน ก็มีร้านน้องโบว์ด้วยครับ ส่วนด้านบนก็มีชื่อร้านต่างกันไป อาหารขึ้นชื่อของแก่งกะเบา ไหงกลายเป็นหมูหันผมก็ไม่รู้เหมือนกัน นึกว่าจะดังเรื่องปลาแม่น้ำโขง แต่สุดท้ายเราก็ไม่ได้สั่งหมูหันแต่สั่งส้มตำกับเมนูที่ใช้ปลาแม่น้ำโขงครับ ไหนๆ มาถึงริมโขงมุกดาหาร จะให้มานั่งกินหมูหันเห็นทีจะไม่โดน
เมนูมื้อเที่ยง มาถึงแดนอีสาน อย่าได้ขาดส้มตำ จัดไปเลย 2 จาน ตำถั่วและตำปูปลาร้า จากนั้นก็ต้องมีเรื่องต้มผัดแกงทอด อันทำมาจากปลาแม่น้ำโขง แบบนี้ถึงจะเรียกว่ากินข้าวริมฝั่งโขง อาหารที่นี่อร่อยมาก ทุกจานครับ ที่สั่งๆ มาไม่มีคนบ่นว่าไม่อร่อยเลยสักอย่าง ราคาก็ไม่แพงด้วย ว่างๆ แวะไปชิม ไปกิน ไปพักผ่อน รับรองจะติดใจ...
ขอบคุณข้อมูลจาก
touronthai.com
